Na iedere voorstelling heb ik de gewoonte om in de hal mensen aan te spreken en te vragen hoe of zij het stuk vonden. Zo ook afgelopen keer na ons optreden in Castricum, waar wij ons muziektheater over Etty Hillesum hadden gespeeld.

Ik keek een oude man aan en vroeg hem hoe hij het stuk had gevonden. Hij legde zijn arm op mijn schouder en huilde, om vervolgens te zeggen: ik heb zelf in zo’n wagon gezeten meneer… Er ging een rilling van ontroering door mij heen en ik legde spontaan mijn arm om deze man. Hij vertelde mij hoe vreselijk het allemaal was, wat hij had meegemaakt… Ik kon niet anders, dan een luisterend oor zijn. Hoe bestaat het, dat wat geschiedenis is, zo dichtbij kan zijn.

Ik vroeg hem of wij het stuk goed speelden, want wij proberen om de mensen met hoop naar huis te laten gaan, ondanks de triestheid van deze geschiedenis, Etty zelf schrijft hierover in haar dagboeken en ik citeer: En al zou er nog maar één fatsoenlijke Duitser bestaan, dan zou die het waard zijn in bescherming genomen te worden tegen de hele barbaarse bende en om die éne fatsoenlijke Duitser zou men dan niet zijn haat mogen uitgieten over een geheel volk.

Hij boog iets naar voren en fluisterde mij toe: Ik heb ook Duitse vrienden hoor!! Wat een veerkracht toont deze negentig jarige! Etty moest het eens weten………

Verder lees ik zojuist in de krant, dat voor het Herinneringscentrum Kamp Westerbork wagons zijn aangekocht, die de nazi’s gebruikten in de oorlog. Deze zullen na restauratie in het Kamp Westerbork worden tentoongesteld.

Tot slot wens ik u allen namens Choral, hele mooie dagen en wellicht zien wij u in het nieuwe jaar op één van onze optredens in het land. Raadpleeg hiervoor onze agenda.

Bert Ooms.
Management Choral.